DE JORDAAN

De Jordaan is een heel bijzondere rivier, die vanaf de met sneeuw bedekte Hermon via het Meer van Galilea naar de diepste slenk van de Dode Zee stroomt. Hoewel de afstand vanaf het Meer van Genesareth tot aan de monding in de Dode Zee hemelsbreed de lengte van de rivier ongeveer 170 kilometer bedraagt, maar door de vele bochten van de loop ervan is de feitelijke lengte veel groter.
Over hoe groot deze feitelijke lengte precies is, verschillen de bronnen, er worden lengtes tot 330 en zelfs 400 kilometer genoemd.
Eveneens van belang is het verval van 1000 m, gerekend vanaf de bergtop van de Hermon tot aan zijn monding 400 m beneden de zeespiegel.
Ook de naam van de rivier: Al Urdun”, Jordaan, wat de afdaler” betekent, wijst op dit sterke verval.
De gemiddelde breedte van de rivier is slechts 35 meter.
De Jordaan is een betekenisvolle rivïer, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament. De doortocht van het volk Israël vanuit de woestijn naar het Beloofde Land wordt in het boek Jozua nogal uitvoerig beschreven. Voor de christenen echter is de rivier heilig vanwege het feit, dat Christus er in gedoopt werd en omdat Johannes de Doper op zijn oevers predikte.
De traditionele plaats van de doop van Christus is 8 km ten oosten van Jericho. Duizenden pelgrims hebben door de eeuwen heen deze plaats bezocht om daar, gekleed in witte gewaden, om een bad te nemen.
Later namen ze die kleden mee terug naar huis (met wat Jordaanwater) om die te bewaren als hun
doodskleed.

DE DODE ZEE

De Dode Zee is 76km lang en heeft een maximale breedte van 18km. De oppervlakte van de zee is 1020 km2, de maximale diepte 433 meter. De zee wordt Dode Zee genoemd omdat hogere organismen niet in dit water kunnen leven. Zes en een half miljoen ton water stroomt dagelijks in de Dode Zee en tengevolge van de bijzonder sterke verdamping bevat het achterblijvende water een grote hoeveelheid mineralen. Het water bevat voor 25% vaste stoffen waarvan 7% bestaat uit gewoon zout. Gewoon water bevat ongeveer 4-6% vaste stoffen, het Dode-Zee-water dus vijf keer zoveel.
Een van de redenen waarom de Dode Zee zon hoge concentratie van mineralen heeft is ook dat de zee het water niet afvoeren kan. De belangrijkste mineralen die in de Dode Zee voorkomen zijn: magnesiumchloride, natriumchloride, calciumchloride, kaliumohloride en magnesiumbromide.
De belangrijkste produkten die hier uit gewonnen worden zijn potas en bromide. Kali- en bromide-exploitatie vindt plaats aan de zuidkust van de Dode Zee.
Het soortelijk gewicht van het water is 1.166, wat er voor zorgt dat het menselijk lichaam niet kan zinken, een ervaring die weinig toeristen willen missen. Bij het baden en zwemmen blijft men zonder enige moeite drijven.

Zoutkristallen en boomresten met zoutkorsten bedekt

Genezende werking

Behalve zout bevat de Dode Zee ook bromine en magnesium. Bromine heeft een relaxend effect op het zenuwstel en magnesium geneest huidziekten als psoriases en eczeem. Daarnaast is magnesium heilzaam voor reumapatiënten.
Het droge klimaat en de afwezigheid van luchtvervuiling (rondom ligt slechts woestijn) hebben een wonderbaarlijk positief effect op het welbehagen van lichaam en geest. Daarbij komt nog dat vanwege de lage ligging, het hoge zuurstofgehalte en de hoge verdampingswaarde de schadelijke ultraviolette straling van de zon (UVA en UVB) sterk wordt gefilterd, zodat verbranden bijna uitgesloten is.