Nadat een orkaan in november 1837 het eerste parochiekerkje in het militair domein had vernield, werd op 12 Juli 1843 een nieuwe kerk buiten het militair domein ingewijd. Deze kerk werd gebouwd in neoklassieke stijl en bood slechts plaats aan 300 personen. Veel te weinig voor de talrijke soldaten. In 1906, na de bouw van de nieuwe Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopnemingkerk, werd het kerkje verkocht. Het diende aanvankelijk als stapelplaats. In 1924 werd het opnieuw verkocht aan de zusters-karmelietessen, die het tot op heden als kapel gebruiken. Het aangebouwd klooster van de zusters-karmelietessen is in gebruik sinds 22 April 1924. De stichting gebeurde onder impuls van priester Poppe die toen ook geestelijk directeur was van de Centre d'Instruction de Brancardiers et d'Infirmiers (C.I.B.I.). Mere Jeanne de la Croix was de eerste priorin. Dikwijls wordt de anekdote aangehaald, dat de klok werd geluid bij voedseltekort. Vermits er zeven maal per dag geluid werd, dachten de mensen dat het de noodklok was. Volgens zuster Goretti is hier echter niets van waar. Het luiden van de klok was bedoeld om de gebedsuren aan te kondigen en niet de hongersnood