Als aandenken aan Lian
Havanezer "van Nonpareil"
19 juli 1997 - 25 oktober 2010

Nooit meer opgewacht worden door jou,
de hond waar ik zoveel van hou.
Nooit meer een kwispelende staart,
de hond met zo'n lieve aard.
Nooit meer tegen mij aan springen,
de hond met van die gekke dingen.
Nooit meer in mijn handen bijten,
ze zeggen dat het moet slijten.
Nooit zal ik jou vergeten,
ik kijk naar de lege bak van je eten.
Je was voor mij zo uniek,
toch werd je oud en ziek.
Je had nog alleen maar leed,
wat mij het meest pijn in mijn hart deed.
Nu ben je daarvan verlost,
maar het heeft mij veel moeite gekost,
om afscheid van jou te nemen,
en die moeilijke beslissing te nemen.
Nu heb ik alleen hele mooie herinneringen aan jou,
die ik heel mijn leven bij mij hou.
Oh wat is het leven soms hard,
je houdt altijd een speciale plek in mijn hart.


Terug