Geschiedenis

Côtes-d'Armor

 Finistère

 Ille-et-Vilaine

Foto's reis 1

ROUEN

Rouen (Nederlands: Rouaan/Roeaan) is een stad in Normandië en de hoofdstad van het Franse departement Seine-Maritime. De stad telt 106.560 inwoners en ligt aan de Seine. Het oude centrum ligt op de rechteroever. Het Kanaal ligt hemelsbreed ca 70 km westelijker.

Geschiedenis Rouen is een oude stad met een lange geschiedenis. De Romeinen kenden Rouen als Rotomagus. In de 3e eeuw werd Rouen een bisschopszetel. Tijdens de Honderdjarige Oorlog viel de stad in handen van de Engelsen (1419). In 1431 stond in Rouen de brandstapel waarop Jeanne d'Arc als ketterse ter dood werd gebracht.

Rouen heeft een belangrijke kathedraal, die uit de dertiende eeuw dateert, maar pas in de 19e eeuw werd voltooid. Het westfront van dit laatgotische monument is door Claude Monet verschillende keren geschilderd. De hoogste toren, met gietijzeren spits, bijgenaamd La Tour Grêle (De Spichtige Toren) is de hoogste klokkentoren van Frankrijk (151 m). Het symbool van Rouen is een ander monument, het Gros-Horloge, een groot middeleeuws uurwerk dat boven de gelijknamige straat hangt. Het centrum van Rouen telt vele vakwerkhuizen. De universiteit van Rouen, alsook de gerenomeerde Business School ESC Rouen, liggen in het nabij gelegen Mont Saint-Agnan, een berg tegen Rouen aan.

Rouen had al een lange Gallische en Romeinse periode achter de rug , toen zij in de 3e eeuw een bisschopszetel werd.
Rond 390 werd er een basiliek in de stad gebouwd. In de 11e eeuw werd er in Rouen een grote Romaanse kerk gebouwd, die in 1063 werd ingewijd. De huidige kathedraal staat op de funderingen van de Romaanse kerk. Verder zijn van deze kerk ook de onderste drie verdiepingen van de noordelijke Tour Saint-Romain, de linker zijportalen van de façade en een deel van het schip bewaard gebleven.

Exterieur
In 1145 besloot Hugo van Amiens (hij was een vriend van abt Suger van Saint-Denis) om de Romaanse kathedraal te verbouwen in een gotische stijl. Men begon deze grote verbouwing met de Tour Saint-Romain, de toren aan de noordkant van de westelijke façade. Deze werd aan het einde van de 12e eeuw opgetrokken en is pas in de 15e eeuw voltooid. De twee portalen van de zijbeuken komen uit de 12e eeuw. Het rechterportaal is gewijd aan Sint-Stefanus, het linkerportaal is gewijd aan Johannes de Doper en Johannes de Evangelist. Op het portaal van Sint-Stephanus is de steniging van deze heilige te zien, zijn ziel wordt door Christus opgewacht in het paradijs. Het portaal van Johannes de Doper en Johannes de Evangelist laat de onthoofding van Johannes de Doper zien en Johannes de Evangelist die afdaalt in een gat aan de voet van een altaar. Het middenportaal, dat gewijd is aan Sint-Romanus, stamt uit de 16e eeuw. Op het 'timpaan' van dit portaal staat de Boom van Jesse afgebeeld die omringd is door 356 figuren. Dit timpaan is vervaardigd door Jean des Aubaux. Boven het middenportaal is een wimberg aangebracht waarachter een 14e eeuws roosvenster schuilgaat. In 1200 ging de kathedraal bijna helemaal in vlammen op. Het daarop volgende jaar liet Jean d’Andély het koor en het schip vergroten. In deze periode werd ook de lantaarn boven de kruising aangebracht en voorzien van een met lood bedekte houten spits. Deze vieringtoren staat ook wel bekend als La Tour Grêle (De Spitsige Toren). Rond 1470 werd de Tour Saint-Romain door Guillaume Pontifs voltooid na de toevoeging van een vijfde verdieping en een klokkenstoel in flamboyant-gotische stijl. In de Tour Saint-Romain hangt de 9500 kilogram zware klok met de naam Jeane d’Arc. In 1487 begon Pontifs met de bouw van de Tour de Beurre (Botertoren) aan de zuidkant van de westelijke façade. De zes verdiepingen hoge Tour de Beurre is uitgevoerd in een flamboyant-gotische stijl. De toren werd in 1507 voltooid. Toen werd de toren door Rolland le Roux bekroond met een achthoekige kroon met vier grote en vier kleine pinakels. In 1920 kreeg de Tour de Beurre een carillon met 56 klokken. De vieringtoren, La Tour Grêle, komt uit de 13e eeuw. Het is een goed voorbeeld van Normandische architectuur. Rolland le Roux voegde een verdieping toe en in 1542 kreeg de toren een nieuwe houten met lood bedekte spits. In 1822 brandde deze spits af. In 1825 kreeg de toren een gietijzeren spits met vier koperen torentjes op de hoeken, deze is gebouwd op basis van een ontwerp van de beeldhouwer Alavoine (1776-1834) en werd in 1876 voltooid. De huidige hoogte van de vieringtoren bedraagt 151 meter! Aan het uiteinde van het zuidertransept bevindt zich een portaal gebouwd door Jean Davi, het Portail de la Calende, dat rond 1340 is voltooid. Het timpaan boven het portaal laat afbeeldingen zien van de Passie, de Verrijzenis, de Hemelvaart en Pinksteren, taferelen uit het Oude Testament en een Beau Dieu. Aan de noordzijde van het transept bevind zich het portaal met de naam Portail des Libraires (Portaal van de Boekhandelaren), dat aan de Cours des Libraires (Binnenplaats van de Boekhandelaren) grenst. Het laat scènes zien uit het Bijbelse scheppingsverhaal en allerlei groteske figuren. Het timpaan is gewijd aan het Laatste Oordeel en laat twee onderdelen ervan zien, namelijk de Wederopstanding van de doden en de Scheiding tussen Uitverkorenen en Verdoemden.

Interieur
Het interieur van de kathedraal is 135 meter lang. De kapellen dateren uit de 14e eeuw. De sluitsteen van de kruising, waarboven zich La Tour Grêle verheft, bevindt zich op maar liefst 52 meter boven de grond. Het koor van de kerk dateert uit de 13e eeuw, de vensters van het schip en het koor uit de 14e eeuw. Het altaar achterin het koor is na de Tweede Wereldoorlog gerestaureerd. Erboven bevindt zich een grote Christusfiguur van verguld lood, dat door de 18e eeuwse beeldhouwer Clodion is vervaardigd, en twee biddende engelen, afkomstig uit de Saint-Vincentkerk te Rouen. Rond de kooromgang zijn straalkapellen aangebracht. De 14e eeuwse Mariakapel vormt de absis van de kathedraal. In de Mariakapel bevinden zich meer dan 120 graven, waaronder die van Georges I d’Amboise, aartsbisschop van Rouen en minister van Lodewijk XII.
Verwoestingen tijdens de Tweede Wereldoorlog In juni 1940 werd de zuidelijke zijbeuk door Duitse troepen op doortocht zwaar beschadigd. Na 19 april 1944 begon de ellende pas echt. Grote stukken van de kathedraal werden in puin gelegd. Op 1 juni brandde de Tour Saint-Romain. Pas op 25 juni 1956 werd de Norte-Dame weer in gebruik genomen.

Timpaan

In de middeleeuwse bouwkunst is een timpaan rond (romaans) of spits (gotiek) en gewoonlijk van reliëfwerk voorzien.
In latere bouwstijlen is het in de vorm van een driehoek toegepast en kan het boven portalen aan de voorkant van een gebouw zitten. Voor de beeldhouwers de plek om zich uit te leven. Timpaan wordt ook wel als synoniem gebruikt voor 'fronton'.
De starre vormgeving die zo kenmerkend is voor de Nederlandse beeldhouwkunst, geldt ook voor het merendeel van de timpanen die nog tot de romaanse stijlperiode mogen worden gerekend.
Een aantal timpanen werd uit trapeziumvormige sarcofaagdekels vervaardigd.
Het hoogtepunt van de Romaanse timpaankunst in Nederland is zonder enige twijfel de Majestas Domini in de Sint-Servaasbasiliek te Maastricht.

Het timpaan kan bestaan uit een heel groot beelhouwwerk, echter het kan ook zijn opgedeeld in meerdere registers, zoals bij het timpaan van de Notre-Dame in Parijs waar het timpaan is opgedeeld in 3 registers.

Fronton

De fronton is in de bouwkunde de bekroning van een gevel, venster of ingang in driehoeks- of segmentvorm. In de Klassieke Bouwkunst (Grieken en Romeinen) werd de fronton in de voorgevel vaak gebruikt om de ingangspartij te benadrukken. Gebouwen die later zijn gebouwd in een classicistische en neoclassicistisch stijl, hebben vaak een fronton. Het Paleis op de Dam en Koninklijk Theater Carré in Amsterdam zijn twee voorbeelden hiervan. Soms worden fronton en timpaan door elkaar gebruikt. Een timpaan is ook een versierd element in de architectuur, veelal bij kerken, maar stamt uit de Middeleeuwen.

Voor de Cathédrale Notre-Dame ligt de Rue du Gros Horloge in. De Rue du Gros Horloge is de voornaamste winkelstraat van Rouen. De huizen op nr. 9 en nr. 11 geven aan tot welke hoogten de herenhuizen in de 18e eeuw konden reiken. Midden in deze straat vinden we de Gros Horloge. Waar ooit een stadspoort toegang gaf tot het oude Rouen, werd tussen 1527 en 1529 een bouwwerk in Renaissancestijl neergezet, de zogenaamde Gros Horloge. Onder de kroonlijst met schapen, die wijzen op het belang van de wolbewerking. Het ene 'oog' is eigelijk de wijzerplaat van de klok. In de bewegingen van de klok verschijnen de diverse maanfasen en mythologische figuren. Zo wordt elke dag van de week door een Romeinse god uitgebeeld met een of twee tekens van de dierenriem. Het Lamgods, dat in het centrum onder de wijzerplaat zit, staat symbool voor St. Jan, patroon van Rouen en komt terug in het stadswapen. De vergulde wijzerplaat boven de poortopening van het paviljoen bevat slechts één wijzer. Een zorgvuldige restauratie in 1969 heeft het bouwwerk aanzienlijk meer waarde gegeven. Onder de poort, op het plafond van de boog, is beeldhouwwerk te zien, onder andere Christus als de Goede Herder tussen zijn schapen.

Het poortgebouw van de Gros Horloge wordt geflankeerd door een klokkentoren uit 1390. Dit laatste restant van het oude stadhuis bevat het eigenlijke uurwerk- mechanisme van de Gros Horloge. Bovendien hangen hier twee 13e eeuwse klokken. Aan de westzijde van de Gros Horloge vinden we nog een fontein, die oorspronkelijk stamt uit 1456, maar in zijn huidige vorm in 1733 door de architect Jean-Pierre Defrance in opdracht van de Duc de Luxembourg, gouverneur van Normandië is gebouwd. Het stelt de riviergod Alpheus voor tezamen met zijn geliefde de waternimf Arethuse.

Geschiedenis

Côtes-d'Armor

 Finistère

 Ille-et-Vilaine

Foto's reis 1

Terug